MayaVandaag begonnen we na een welverdiende, lange nacht aan een nieuwe rit van 4 uur rijden. Na een verschroeiende lunchbreak in Lamia kwamen we in de namiddag in Kalampaka aan.
We moeten eerlijk zijn: Kalampaka was stil, wat we niet gewoon waren voor zo’n trekpleister. Dat maakte het voor ons wel aangenaam om rustig door de straatjes te wandelen. Na de nodige boodschappen verorberden we in 35 minuten ons diner.
We hadden natuurlijk een missie: de zonsondergang meemaken vanop de klippen van Meteora, waarvan Kalampaka aan de voeten ligt. De rit erheen was reeds mooi, maar pas bij aankomst kwam de adembenemende schoonheid naar boven; dit is ongetwijfeld de mooiste zonsondergang die je jezelf kan voorstellen. Het was de steile autorit meer dan waard.
Twee muggenbeten en 150 foto’s later, gingen we terug naar beneden voor een zeemzoet dessert. Bij de baklava wisselden avond en nacht van shift en werd de blog getypt bij een glaasje Griekse wijn, Amaretto of ice tea. 😉
En dan nu… op weg naar ons gezellig hotel. Slaapwel!
