MayaDe avond valt en we moeten in ons bed kruipen, want de wekker staat vroeg. Nog even samen een gemoedsrust belletje doen en we konden de lakens in duiken. Om dan uiteindelijk neer te liggen en verschillende kriebeltjes in de buik te voelen passeren. Ons terwijl ook wijsmakend dat we echt wel nu moeten gaan slapen. En dan tien minuten later toch weer met onze ogen vooruit te staren en denken aan het spannende avontuur dat ons te wachten staat. Na de vele fantasietjes zijn we uit gefantaseerd en vallen onze oogjes toe.
De wekker gaat… We kijken naar onze wekker en denken: “Is het nu al tijd om op te staan?” tot het doordringt: het is de vertrekdag! Maken dat we uit ons bed zijn, er half fatsoenlijk uitzien om daarna de laatste koffers in te laden en als een gek de auto in springen. Om dan -zo kent iedereen het wel- de mooie, laatste woorden naar onze huisjes uit te spreken: vaarwel en tot binnen drie weken!
